donderdag 31 juli 2008

Sinterklaas in juli



Vandaag was het een beetje Sinterklaas voor mij. Terwijl het buiten meer dan 30 graden was pakte ik mijn pakje uit, de (negatieve) mal van siliconenrubber. Die zag er netjes uit. De luchtbelletjes waren nauwelijks te zien, behalve bij scherpe hoeken. De enige oneffenheid die we zagen was op de plek waar ik wat met lijm gemorst had.

Jammer dat de (positieve) foammal bij het uitpakken beschadigd raakte. Op een kritiek moment trok ik net iets te hard. Maar dit was toch nog niet de definitieve productiemal. Daarvoor zijn eerst gesprekken met patissiers nodig en moet ik wat zakelijke afwegingen maken. Ik heb nu in ieder geval iets om te laten zien. En ik kan nu ook in mijn keuken aan de slag om met wat huisvlijt een paar letters te maken, ook weer bij wijze van proef.

In het begin van de middag heb ik nog wat gespeeld met de programmatuur die we tijdens het proces gebruikten: een bescheiden 3D-ontwerpprogramma (3DText)om de vorm te maken en het programma dat het fysieke proces op de freesmachine aanstuurt (Modela Player 4).

Nu even een paar dagen niet aan chocola denken. Volgende week ga ik verder.

woensdag 30 juli 2008

Rondje Chocolatiers, deel 1

Vandaag allerhartelijkst ontvangen door patissier/chocolatier K. K is een echte ouderwetse ambachtsman, die vrijwel al het werk (nog) met de hand doet. Hij heeft nog plastic mallen liggen vanaf het begin van zijn zaak. Hij liet me er een van een half ei zien. Die mallen zijn ooit gekocht van een Italiaanse mallen fabrikant.

De chocola wordt met een puntzak in die mallen gespoten, de vorm even met de handen geschud, even opgewarmd (is dat misschien voor het aan elkaar plakken van de eihelften?) en klaar is het chocoladeproduct. Vervolgens komen bij de chocoladeletters de tierelantijnen er nog boven op. Dit alles, samen met het verpakkingsdoosje, brengt zijn letter op 10 á 12 Euro per stuk, zegt A uit zijn hoofd.

Hoe smakelijk deze letter ongetwijfeld zal zijn, deze prijs lijkt me nogal hoog voor onze potentiële klanten. Deze betalen vooral voor het idee en niet voor de hoogst-mogelijke kwaliteit. Ik denk dat ze wel EUR 7,50 willen betalen, maar niet veel meer.

Samenvattend: leuke, behulpzame, man. Ik heb in drie kwartier veel geleerd (hij informeerde nog even bij een collega of de chocoladeletter wel goed uit een siliconenmal zou komen; het antwoord was gelukkig bevestigend). Maar ik denk dat hij in een te hoge kwaliteits- (en prijs)klasse zit voor onze PI.

Aan het bezoek hield ik nog een tomaten(!)ijsje over. Lekker! Niet direct als je gewoon trek hebt in een ijsje, maar bijvoorbeeld als voorafje bij een diner.

dinsdag 29 juli 2008

Meer bassen!



We zagen toch nog wat luchtbelletjes uit de siliconenrubber opstijgen (zie bericht hieronder). Mike had het creatieve idee de gevulde mal op een subwoofer te leggen en door die subwoofer lekker wat bassen te laten dreunen. Of dit echt wat uitmaakt zou alleen een wetenschappelijk experiment met een controlegroep kunnen bepalen. Maar voor de sfeer in het FabLab was wat harde muziek in ieder geval goed!

Chemie!

Vandaag was het woord aan de scheikunde. Mike bleek weer een andere (positieve) mal gemaakt te hebben, met een dikbeniger PI. Die mal wilden we vandaag vullen met siliconenrubber.

Omdat het gebruikte product duur is (zo'n EUR 50 voor één siliconenmal!) was het van groot belang om vooraf zo nauwkeurig mogelijk het benodige volume te bepalen. We vulden de gaten rond de PI met gierst (jawel! vanavond couscous op tafel) en vervolgens goten we de gierst in een plastic container. Met een stukje tape aan de buitenkant gaven we aan tot hoe hoog de gierst kwam. Tot die hoogte vulden we container vervolgens met deel A van de siliconenrubber.

Het siliconenrubber onstaat uit de chemische reactie tussen twee componenten: A en B. A is een dikvloeibare substantie, B een (rode) vloeistof. Ze moesten gemengd worden in de verhouding 10 : 1.

Die verhouding was trouwens een verhouding van gewichten, dus er moest nog een (keuken)weegschaaltje aan te pas komen. We gingen toen aan het mengen (10 minuten?), met een stevige plastic staaf, totdat de kleur homogeen was.

Op internet hadden we gelezen dat je de siliconenrubber het beste van enige hoogte in de mal zou kunnen laten stromen. Dit om luchtbellen in de substantie te voorkomen. Mike bracht gelukkig het geduld hiervoor op.

maandag 28 juli 2008

Siliconenrubber

De mal die we aan het maken zijn is een positieve mal. De PI verheft zich als een soort rots vanuit een rechthoekig gat in het gebruikte materiaal. Straks gaan we de ruimte rondom en boven (>1,5 cm) de PI vullen met siliconenrubber. Dat is dan de negatieve mal. Daar gaat dan later weer vloeibare chocola in.

Die siliconenrubber heb ik alvast maar in huis gehaald. Bij de keuze van het merk was het natuurlijk erg belangrijk dat er straks geen chemische reactie is tussen het siliconenrubber en de chocola. De soort die ik koos voldoet aan de strengste (USA-)veiligheideisen in deze. Heel toevallig bleek er vlakbij de Nederlandse distributeur te zitten, ik kon er op de fiets heen.

zaterdag 26 juli 2008

Tweede poging: in foam



Proces nu sneller (maar duurt toch wel een paar uur; in twee stappen: rough en fine), vorm nu ronder. Maar ... letterfont is ongelukkig gekozen: te iel, te breekbaar.

Eerst poging: in MDF

Eerste experiment: in MDF. Proces is te langzaam, resultaat te hoekig, te weinig buiten-ruimte (moet ongeveer 1 cm zijn).

Van idee naar product

Met dit idee in mijn ideeën-boekje begon het allemaal.

Voor buitenstaanders: NVvW betekent Nederlandse Vereniging van Wiskundeleraren.

Het idee bleef ruim twee jaar onuitgewerkt. Nadat ik het boekje recent weer eens doorgebladerd had brachten een internetzoektocht en wat mailtjes me al snel naar het FabLab van de Waag Society, notabene schuin bij mij aan de overkant. Daar staan computergestuurde machines om prototypes te maken. Elk individu met een idee kan daar in principe (gratis) gebruik van maken. Michael Pelletier, een vrijwilliger uit Canada, hielp me op weg.